Relacja z premiery filmu „Skok przez wieki”

3 września w Jasielskim Domu Kultury odbyła się długo wyczekiwana premiera filmu fabularnego w reżyserii Piotra Jurysia pt. „Skok przez wieki”.

Pomysł na film zrodził się w 2019 r. podczas Warsztatów Fotograficzno-Filmowych, w których brała udział młodzież z jasielskich szkół. Uczestnicy tych warsztatów wcielili się w postacie z filmu.

Skok przez wieki” to największa na Podkarpaciu amatorska produkcja filmu fabularnego w wersji kinowej.

Film przedstawia losy fikcyjnej bohaterki, mieszkanki osady Jasiel z czasów prasłowiańskich, która w wyniku wielu zawirowań i zdarzeń przenosi się do współczesnego świata.

Akcja produkcji filmowej rozgrywa się na terenie Miasta Jasła, a także Skansenu Archeologicznego Karpacka Troja i Rezerwatu Przyrody „Golesz”. Zdjęcia do filmu rozpoczęły się końcem czerwca 2020 r., a zakończyły w sierpniu 2021r. Oprócz wielu walorów dydaktycznych, film „Skok przez wieki” stanie się również produktem promującym nasze miasto i jego niezwykłe dzieje. Zdjęcia do filmu realizował Piotr Juryś we współpracy z firmą Trznadel Media.
Producentem filmu jest Szkoła Podstawowa nr 12 z Oddziałami Integracyjnymi im. Ignacego Łukasiewicza w Jaśle w Zespole Szkół Miejskich nr 3 w Jaśle.

Partnerami przedsięwzięcia jest Miasto Jasło oraz Jasielski Dom Kultury.

Streszczenie filmu „Skok przez wieki”

Akcja filmu przenosi nas do XII-wiecznej wioski położonej w dolinie Beskidu. Żyje w niej 12-letnia sierota o wdzięcznym imieniu Nawojka. Wychowuje ją dziadek, Jaksa, wioskowy wieszcz, zielarz, mędrzec z niezwykłym darem jasnowidzenia. Jest szanowany przez wszystkich mieszkańców i ceniony przez wodza wioski.
Osada jest spokojną osadą.!!!! Ludzie trudnią się tu garncarstwem, tkactwem, uprawą roli i hodowlą bydła. Mężczyźni polują, a wielu spośród nich to doskonali łucznicy. Kobiety zajmują się domem i gospodarstwem, wychowują dzieci. Nawojka od 9 roku życia jest sierotą, rodzice pomarli w epidemii, która nawiedziła wioskę. Jaksa dobrze opiekuje się swoją wnuczką, to jego jedyna najbliższa rodzina. Dziadek dostrzega w dziewczynie niezwykle umiejętności i przygotowuje ją na swoją następczynię. Wspólnie wyruszają na wyprawy po najbliższej okolicy, odwiedzają święte miejsca, zbierają zioła, a Jaksa uczy Nawojkę sporządzać lecznicze mikstury.
Pewnego dni stary Jaksa zabiera Nawojką w okolicę góry Golesz. Tu znajduje się niezwykłe miejsce, które dziadek chce pokazać swojej wnuczce. Wokół piętrzą się skały, a dwie z nich stykają się, tworząc wąską szczelinę, nazywaną przez miejscową ludność, która lęka się zaglądać w to magiczne miejsce – „Bramą niebios”.
Jaksa zna to miejsce, bo za młodu przyprowadził go tu jego pradziad i powierzył wielką tajemnicę, jakoby było to miejsce spotkań bogów. Nawojka chłonie opowieść dziadka, wyczuwając obecność kogoś lub czegoś niezwykłego – tajemniczej siły, o której mówi Jaksa. Ale dziadek ostrzega ją, by nie zbliżała się do tego miejsca. Gdyby jednak groziło jej jakieś niebezpieczeństwo, może tu poprosić bogów o pomoc. Co przeczuwa Jaksa, że powierza jej tę tajemnicę?
W wyniku wielu zawirowań Nawojka przenosi się do XXI wieku. Przypadek sprawia, że odnajdują ją dziewczęta z kółka fotograficznego, które wybrały się w tereny rezerwatu „Golesz” na sesję fotograficzną.
Postanawiają jej pomóc, choć wygląd i zachowanie Nawojki budzi w nich konsternację.
Nastolatki próbują wyciągnąć od Nawojki jakieś informacje, ale jej relacja jest chaotyczna i nie do końca zrozumiała. Ze strzępków słów, które przerażona dziewczyna wyrzuca z siebie, dowiadują się, że pochodzi z wioski zza góry. Jakieś obce plemię napadło jej osadę, a teraz biegną za nią i chcą zabić.